എന്‍റെ ഭാഷ

കുനുകുനെ പിറുപിറുപ്പായി

മഴപോലൊരു കാറ്റുപോലെ

പ്രവാഹം പോലൊരു കടലുപോലെ

ഇടിനാദം പോലൊരു സ്വര്‍ഗദൂത് പോലെ

ഒരു ഭാഷ.

ചെവി വട്ടം പിടിച്ചു മനസ്സിലുരുട്ടി നോക്കി

ഭാഷാശാസ്ത്രവിചാരം ചെയ്തു

നാനാ ഭാഷാവിശാരദരോടു ചര്‍ച്ച ചെയ്തു

അറിയുന്നില്ലീ മൊഴിവഴക്കമേതെന്ന്

പഞ്ഞിത്തലപ്പുപോലുള്ള മുടിക്കെട്ട്

ചിരിയും കരച്ചിലും ചാലു കീറിയ വദനം

ആഴങ്ങള്‍ പരതുന്ന മുത്തുപോലുള്ള നയനങ്ങള്‍

ഭംഗിയാര്‍ന്ന വിലാസനിഴലുകള്‍ വെട്ടം തൂര്‍ത്തുന്ന ഉടല്‍

കാലപ്പടവുകളില്‍ നടന്ന് മിനുസമാര്‍ന്ന പാദങ്ങള്‍

ആരു നീ മുത്തശ്ശീ,

വഴിയോരത്തൊരു പ്രവാചകനാദം പോലെ

ഉമിത്തീ നീറ്റലായി നെഞ്ചകം പിളര്‍ന്നോരു നോവായി

ഉള്ളിലാ നാദം വ്യാകരണങ്ങളേതും കീഴ്മേല്‍ മറിച്ചു

അറിയുമോ അറിയുമോ ഈ മുത്തിയമ്മയെ

അറിയുമോ അറിയുമോ അഗ്നിസ്ഫുലിംഗം പോലുള്ളീ മൊഴിയെ

ഓര്‍മ്മക്കിണ്ണങ്ങള്‍ തട്ടി മറിഞ്ഞ്

മറവി മേഘങ്ങള്‍ തൂത്തുമാറ്റി

ഇതാണെന്‍റെ ഭാഷ

മാലോകര്‍ മറന്നുപോയൊരു ഭാഷ

കുഞ്ഞിനുരുളയൂട്ടുന്ന ഭാഷ

നെഞ്ചു നീറിപ്പുകയുന്ന ഭാഷ

ഫണം വിടര്‍ത്തിയാടുന്ന ഭാഷ

ഈറ്റുനോവാല്‍ പിടയുന്ന ഭാഷ

അപമാനിതയായ പെണ്ണകത്തിന്‍റെ ഭാഷ

ഉടലിനെ പൊതിഞ്ഞുപിടിക്കുന്ന ഭാഷ

പൂവ് തലതല്ലിച്ചിരിക്കുന്ന ഭാഷ

പുല്ലിന്‍റെ നനവൂറുന്ന ഭാഷ

കുഞ്ഞോളങ്ങള്‍ ഇക്കിളിയാക്കുന്ന ഭാഷ

മുങ്ങാംകുഴിയിടുന്പോള്‍ ശ്വാസം പിടിക്കുന്ന ഭാഷ

പുതുമഴലഹരിയില്‍ മദിക്കുന്ന മണ്ണിന്‍റെ ഭാഷ

ഇതാണെന്‍റെ ഭാഷ

സ്ത്രീചിത്തമോരുന്നോരു ഭാഷ